پرورش و رهاسازي زنبور تلنموس به عنوان پارازیتوئید ساقه خوار نیشکر
|
شماره مصوب):
|
12139401
|
|
تاریخ شروع:
|
1393
|
تاریخ پایان:
|
1394
|
|
محل(های) اجرا: کشت و صنعت نیشکر امیرکبیر
|
|
چکیده:
مهم‌ترين دشمن طبيعي فعال ساقه خواران نيشكر در منطقه خوزستان، زنبور پارازيتوئيد Telenomus busseolae Gahan (Hym.: Scelionidae) است كه با پارازيت كردن تخمهاي آفت ميزبان، نقش مهمي را در كاهش جمعيت آن ايفا ميکند. با توجه به گسترش نيشكركاري در استان خوزستان، ساقه خواران نيشكر نیز به سرعت در مناطق كشت جديد حضور پيدا می كنند و در غياب دشمنان طبيعي، با افزایش جمعيت خود، خسارت قابل توجهي را به محصول نيشكر وارد می سازند. در سالهاي اوليه كشت نيشكر در استان خوزستان عليه اين آفت، مبارزه شيميايي صورت مي گرفت كه با مطالعات انجام شده در دهه 50 در هفت تپه مشخص شد كه به دليل مخفي بودن لاروها در داخل ساقه، سمپاشي عليه آن بي تأثير است. با بررسي هاي بعدي زنبور T. busseolae به عنوان مهم‌ترين عامل كنترل جمعيت اين آفت، شناسايي شد. پس از قطع سمپاشي، جمعيت زنبور فوق افزايش يافت و در نهايت، جمعيت آفت را تا حد زيادي كاهش داد. با توجه به بومي بودن اين زنبور و سازگاري آن با شرايط آب و هوايي منطقه، پرورش و رهاسازي آن باعث تسريع در روند استقرارش در مناطق كشت جديد مي شود. رهاسازي به صورت تلقيحي صورت گرفته تا با تكثير بیشتر در طبیعت، نتاج آنها در نسلهای بعدي، كنترل بيولوژيك ساقه‌خواران نيشكر را بهبود بخشند. در همين راستا انسكتاريوم مؤسسه تحقيقات نيشكر اين زنبور را بر روی ميزبان طبيعی آن پرورش می دهد و در واحدهاي مختلف شركت توسعه نيشكر در زمان اوج پرواز حشرات كامل، در هر نسل آفت سزاميا، رهاسازي می کند. در سال زراعی 94-1393، انسكتاريوم مؤسسه تعداد پنج میلیون و پانصد هزار قطعه زنبور پارازيتوئيد توليد و از ماه‌هاي فروردين، تاآبان، در مزارع كشت و صنعت نیشکر امیرکبیر و سایر کشت و صنعت های متقاضی رهاسازي تلقيحي انجام شد.
تغییرات درصد پارازیتیسم تخم ساقه خواران نیشکر و درصد آلودگی مزارع به ساقه خواران نیشکر، در کشت و صنعت نیشکر امیرکبیر، در سال 1394
|
شماره مصوب:
|
12139491
|
|
تاریخ شروع:
|
1394
|
تاریخ پایان:
|
1394
|
|
محل(های) اجرا:
|
کشت و صنعت نیشکر امیرکبیر
|
|
|
چکیده:
|
با گسترش كشت نيشكر در جنوب استان خوزستان و توسعه سيستم تك كشتي كه باعث طغيان برخي آفات مي‌شود، زمينه براي افزایش فعالیت ساقه خواران نيشكر در اين مناطق نیز فراهم می گردد. ساقه‌خواران نيشكر در خوزستان شامل دو گونه Sesamia cretica و S. nonagrioides بوده كه باعث ايجاد خسارت در محصول نيشكر مي‌شوند. مهم‌ترين دشمن طبيعي ساقه‌خواران نيشكر، زنبور T. busseolae است؛ این زنبور پارازيتوئيد تخم است و براي اولين بار در سال 1352 از هفت تپه گزارش شد. با گسترش كشت نيشكر در نواحي جنوبي استان خوزستان و در سالهاي اوليه كشت، نتايج بررسي‌ها حاكي از فعاليت ساقه‌خواران نيشكر و خسارت آنها به محصول بود؛ به طوريكه اين آفت در غياب دشمن طبيعي در مناطق جديد نيشكركاري مستقر و دامنه انتشار آن افزايش یافت. با توجه به فعال بودن زنبور پارازيتوئيد T. busseolae در مزارع نيشكر كشت و صنعت‌هاي هفت‌تپه و كارون و كنترل طبيعي موفقي كه پس از قطع سمپاشي‌ها بر عليه ساقه‌خواران، توسط اين زنبور مشاهده شد؛ مطالعات و بررسي‌ها در زمينه امكان پرورش زنبور T. busseolae در موسسه تحقيقات نيشكر از سال 1376 آغاز شد. با احداث انسكتاريوم از سال 1378 در این مؤسسه، پرورش انبوه و رهاسازي اين زنبور به منظور کنترل بیولوژیک ساقه خواران صورت گرفت. اين بررسي در كشت و صنعت اميركبير، واقع در 45 كيلومتري جنوب اهواز انجام شد. در اين مطالعه، درصد پارازيتيسم تخم ساقه‌خواران نیشکر، ناشي از زنبور پارازيتوئيد تلنموس و همچنین درصد آلودگی مزارع به ساقه خوارن نیشکر، تعيين شد. نتایج اين مطالعه، موفقيت زنبور T. busseolae را به عنوان يك عامل كنترل بيولوژيك نشان می دهد. میانگین درصد پارازيتيسم در سال 1394، 75/89 می باشد . همچنین میانگین درصد میانگره آلوده به ساقه خواران نیشکر، در مزارع کشت و صنعت نیشکر امیرکبیر، معادل 41/7 تخمین زده شد.
تغییرات آلودگی مزارع نیشکر به ساقه خواران Sesamia spp. (Lep.: Noctuidae) در واحدهای مختلف شرکت توسعه نیشکر و صنایع جانبی در سال 1394